Εκ μέρους της συντεχνίας EMPIRE OF ATLANTIS (Πρώην ATLANTIS) σας ευχαριστούμε που συμμερίζεστε
το πένθος μας για τον φίλο μας τον Νικόλα (NikPavl).Εγώ προσωπικά ,ως κοντινός του φίλος στο παιχνίδι
και εκτός,αλλά και όλη η συντεχνία, ειλικρινά συγκινηθήκαμε και έχουμε να το λέμε για την ανταπόκριση
που υπήρξε.Η μνήμη του πιστέυω τιμήθηκε .
Θα ήθελα επίσης να επισημάνω, ό,τι δεν υπάρχει κακία απο μέρους μας για όσους δεν συμμετέχουν,
ακόμη και αν ειπώθηκαν κουβέντες στα διάφορα chat του παιχνιδιού.
Η καρδιά του αλλά και το ήθος που πάντα μας ενέπνεε ο Νίκος δεν θα συμφωνούσαν με κάτι τέτοιο.
Σας ευχαριστούμε όλους.
Δύο κουβέντες για τον ιδιαίτερο φίλο μας.
Παίζουμε ένα στρατιωτικό παιχνίδι και λίγο ή πολύ ,οι περισσότεροι έχουν σαν κινητήριο
δύναμη τους ,την θέληση για την νίκη.
Η ATLANTIS, πέρασε κατά καιρούς σε διάφορους ιδρυτές (και σε μένα).
Όσο όμως ήταν στα χέρια του φυσικού της ιδρυτή,του Νίκου,
η κινητοποιός δύναμη της και ο στόχος της δεν ήταν η νίκη.
Ήταν ο αυστηρός σεβασμός όλων προς όλους μέσα στην ομάδα.Ήταν το ήθος,η ανθρωπιά.
Μας ενέπνεε συνέχεια να σεβόμαστε ακόμα και τον πιο μικρό στην κατάταξη παίκτη,
ακόμα και τον πιο σιωπηλό και αφανή απο τις συζητήσεις εντός συντεχνίας.
Μιλούσε προσωπικά με το καθένα ,ακόμα και αν κάποιοι παίκτες δεν μίλησαν ποτέ
στο τσατ της συντεχνίας.Ήξερε απίστευτα πράγματα για κάθε έναν από μας.
Πράγματα για μας και την καθημερινότητα μας εκτός παιχνιδίου.Το ήθελε πάντα αυτό και το επεδίωκε.
Πάντα μας τόνιζε με τον ευγενή τρόπο του, τα τεράστια μυνήματα-σεντόνια και την ευγλωττία του,
ό,τι δεν ξέρουμε ποιός ανθρώπινος κόσμος κρύβεται πίσω από το κάθε ψευδώνυμο, οπότε οφείλαμε
όλοι να σεβόμαστε τους σύντεχνους μας ,αν όχι όλους τους συμπαίκτες μας.
Ο Νίκος προσπάθησε με πολύ κόπο να χτίσει την δημοκρατία των ονείρων του ,μέσα στην ομάδα
που ίδρυσε.Ζητούσε την γνώμη όλων για όλα και απαιτούσε να ψηφίζουμε για τα πάντα
που θα γίνονταν απο κοινού στην ομάδα.Δεν αγγίζαμε τομέα αν δεν γινόταν συζήτηση,πιστέψτε με.
Αυτό φυσικά ήταν εν μέρει πρόβλημα σε ένα στρατιωτικό παιχνίδι όπου οι στρατιωτικές δομές είναι
πιο δόκιμες (δόκιμος,αγαπημένη του λέξη :~)), αλλα όπως προείπα η νίκη και η πρωτιά ήταν
απλώς αξίες για να διασκεδάζουμε και όχι για να κυνηγάμε.
Ήταν ένας άνθρωπος που οραματιζόταν μονίμως το ιδανικό και ένας αυστηρός φρουρός των ανθρώπινων αξιών.
Το φόρουμ της συντεχνίας είναι γεμάτο από κείμενα σοφών ανθρώπων που τόσο αγαπούσε.
Χτες βράδυ έκατσα και ξαναδιάβασα μερικά από αυτά.
Βρίσκω φυσικό να πείτε ό,τι ο Nimoah είναι συγκινημένος από την έλλειψη του φίλου του και γράφει
υπερβολές για έναν απλό, καθημερινό παίκτη .Πιστέψτε με όμως ,ο Νίκος πραγματικά ξεχώριζε.
Εγώ σαν φίλος του και συνιδρυτής της συντεχνίας πήρα πολλά απο αυτόν.
Ξέρω ό,τι έγράψα πολλά. Ας πούμε ότι το έκανα για να θυμηθώ και να τιμήσω
τα μυνήματα σεντόνια ,όπως τα έλεγε,που μας έγραφε για να μας εμφυσήσει τα οράματα του.
Αυτό ήταν το τραγούδι τους οράματος, που είχε για την συντεχνία του:
Αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι που ανήρτησε στο facebook στις
6 του Φλεβάρη,λίγες μέρες πριν μας αφήσει.
Σκοτεινό τραγούδι,γεμάτο θλίψη, λέει η ποιητική μου διάθεση.
Ίσως κάτι, κάπου βαθειά μέσα του,ήξερε και ο μάγκας
ετοίμαζε τα μπαγκάζια του για ταξίδι:
Μπορεί να ήσουν ένας διαδυκτιακός φίλος που δεν κατάφερα
ποτέ να δω από κοντά και αυτό με πόνεσε γιατί ειλικρινά
το είχα σκοπό, αλλά μου δίδαξες πράγματα που δεν κατάφεραν
να μου διδάξουν φίλοι εκτός παιχνιδιού.
Νίκο σε ευχαριστούμε για όλα, Atlantis
