Είμαι υπερ της ατομικής ευθύνης σε όλες όμως τις εκφάνσεις της ζωής μας. Δεν είναι υπερ όσων εξουσιαστών βασίζονται στην «ατομική ευθύνη» όταν οι ίδιοι την καταπατούν επί αιώνες και συνεχίζουν να την καταπατούν (κι ας την επικαλούνται για δόλιους λόγους) για να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες. Ναι στην ατομική ευθύνη καθώς δεν είμαστε παιδάκια ώστε να περιμένουμε από την εκάστοτε εξουσία να μας προστατέψει και να δυναμώσει κι άλλο απόσο έχει δυναμώσει, αλλά κυρίως ένα μεγάλο «ΌΧΙ» στα λάθη της εξουσίας και της συγκεκριμμένης κυβέρνησης. Η ατομική ευθύνη δεν είναι αρκετή για να αντισταθεί στις γεμάτες από παιδιά σχολικές αίθουσες, στα γεμάτα Μ.Μ.Μ., στις κεντρικές οδηγίες προς νοσοκομεία να μειώσουν τα τεστ καθώς δεν υπάρχουν αντιδραστήρια (όπου μετάφραση, μειώστε τα χειρουργεία καθώς χωρίς τεστ, χειρουγείο δεν γίνεται), στις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό επίσης στα νοσοκομεία και πολλά πολλά άλλα. Ατομική ευθύνη λοιπόν να επιδείξουμε πρώτιστα απέναντι σε αυτόν τον κόσμο ανισοτήτων που έχουμε δημιουργήσει ώστε να τον αλλάξουμε' αυτός ο κόσμος ανισοτήτων είναι που επέλεξε να μην υπάρχουν π.χ. πολλές ΜΕΘ καθώς μειώνεται το Κέρδος. Μέχρι τότε εννοείται «ατομική ευθύνη» για να μην πεθάνουμε εξαιτίας αυτών, αλλά να τα λέμε όλα, μην ενισχύουμε την προπαγάνδα που τους ξεπλένει.
