Αχ, έρμη Τάλα. Αχ και για σένα
άμοιρε Μήτσο, (μου 'θελες και COMA να γενείς!).
Βασικός τρόπος προσέγγισης:
1. Ξεκινάς θεωρώντος πως σφάλμα, στου παιχνιδιού τον κώδικα, δεν υπάρχει. (λέμε τώρα...)
2. Συνεχίζεις ελέγχοντας ότι άλλο πιθανό μπορεί να συμβαίνει, επιβεβαιώνοντας το, οπότε έχεις βρει το αίτιο, ή απορρίπτοντάς το, οπότε συνεχίζεις στο επόμενο πιθανό, έως ότου τ' αποκλείσεις όλα, οπότε, σε τούτη την περίπτωση, η αρχική σου θεώρηση, (δεν υπάρχει σφάλμα), καταρρίπτεται, και συνεπώς έχεις ως αίτιο τού συμβάντος εντοπίσει, σφάλμα στον κώδικα τού παιχνιδιού.
Δια της «εις άτοπον απαγωγή» η προσέγγιση.
Σαν όλα τα πιθανή αποκλειστούν, αυτό π' απομένει είναι η πραγματικότητα, όσο αδύνατη κι αν φαντάζει!
ΥΓ
Μήπως να κλείσει κι ετούτο, ως απαντημένο; Ειδάλλως βλέπω να το ...ξεχειλώνουμε!