Τόσο ... «τυράκι» μπόλικο και λαχταριστό κι ούτε ενα τόσο δα κομματάκι «καρπουζάκι».
Του τα ΄λεγε ο Μήτσος, εντάξει, μα δεν άκουγε.
Σας τα 'λεγα κι εγώ., μη το χάσουμε. Εντάξει, είναι πολλά μα δεν τα ξετρυπώνεις εύκολα.
Είδατε τώρα; Έσκασε και μας την ...έσκαστε το «καρπουζάκι».
Εξηγώ το αριχκό «Έσκασε».
Είχα πελάτη από τα Λεχαινά Ηλείας. Κάθε καλοκαίρι, κάθε που ερχόταν μου 'φερνε και καμμια 20ριά καρπούζια, ΝΑ (στο μέγεθος), με το συμπάθιο.
Πού να τα φας. Δεν πρόκανες.
Μια βραδιά σκάσανε μπόλικα από δαύτα. Μπαφφ και φφσσσσσσσ επί μπόλικη ώρα ακούγονταν και από τα σκασίματα αφροί έβγαιναν.
Σαν ήρθε την επόμενη φορά του το είπα.
Ε, δεν το ξέρεις ότι στα γρήγορα πρέπει να τα φας; Σε κολοκυθιές τα βάζουν για να γίνονται ΝΑ στο μέγεθος (με το συμπάθιο), και λίγες μέρες πριν να μαζέψουν συγκεκριμένο μέρος του μποστανιού, ρίχνουν κάλιο για να κοκκινίσουν από μέσα.
Εμείς είχαμε αυθεντικό, αγνό, ανόθευτο «καρπουζάκι» και το χάσαμε! φτου.